| Πλήρες όνομα | Satish Vasant Alekar [1] Dainik Prabhat |
| Επάγγελμα(α) | Ηθοποιός, σκηνοθέτης θεάτρου, θεατρικός συγγραφέας |
| Διάσημος για | Το Marathi του παίζει Mahanirvan (1974), Mahapoor (1975), Atirekee (1990), Pidhijat (2003), Micky ani Memsahib (1973) και Begum Barve (1979). |
| Φυσικά στατιστικά και άλλα | |
| Ύψος (περίπου) | σε εκατοστά - 172 εκ σε μέτρα - 1,72 μ σε πόδια & ίντσες - 5' 8' |
| Το χρώμα των ματιών | Aqua |
| Χρώμα μαλλιών | Μισόφαλακρο (αλάτι & πιπέρι) |
| Καριέρα | |
| Ντεμπούτο | Παίξτε (Μαράθι): Ek Zulta Pool (1971) Ταινία (Μαράθι) Aakrit (1981)  Ταινία (Χίντι): Ye Kahani Nahi (1984) |
| Βραβεία, Διακρίσεις, Επιτεύγματα | • Έλαβε το Βραβείο Καλύτερης Συλλογής Μικρών Θεατρικών έργων από το Υπουργείο Πολιτισμού, Κυβέρνηση. του Μαχαράστρα για το βιβλίο του «Zulta Pool» (1974) • Βραβευμένο με το βραβείο Late Ram Ganesh Gadkari από την Πολιτεία της Μαχαράστρα για το έργο του «Mahanirvan» (1975) • Έλαβε υποτροφία από το Ασιατικό Πολιτιστικό Συμβούλιο, Νέα Υόρκη, για σπουδές θεάτρου στις ΗΠΑ (1983) • Έλαβε υποτροφία από το Ίδρυμα Ford για να σπουδάσει Θέατρο της Νότιας Ασίας (1988) • Έλαβε τον Nandikar Sanman στην Καλκούτα (1992) • Τιμήθηκε με το βραβείο Sangeet Natak Akademi για τη συγγραφή θεατρικών έργων από την Sangeet Natak Academi, Δελχί (1994) • Βραβευμένο με Κρατικό Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού σε Κωμικό Ρόλο για την Μαράθι ταινία «Katha Don Ganpatravanchi (1997) • Έλαβε το Βραβείο Vi Va Shirwadkar για τη δραματουργία του Natya Parishad, Nasik (2007) • Έλαβε Βραβείο Lifetime Achievement από τον Akhil Bharatiya Marathi Natya Parishad, Βομβάη (2012) • Βραβεύτηκε στην Padama Shree από τον τότε Πρόεδρο της Ινδίας Pratibha Patil (2012) • Απονεμήθηκε το αναμνηστικό βραβείο Balaraj Sahani για τη συνεισφορά του ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας για περισσότερα από 40 χρόνια (2013) • Έλαβε το βραβείο Aarati Prabhu από τα Baba Vardam Theatres, Kudal, Dist. Sindhudurg (2014) • Βραβευμένο με το Tanveer Sanman (2017) • Έλαβε το βραβείο Advt Tryambakrao Shirole για το καλύτερο μη μυθιστόρημα για το βιβλίο του Gaganika από τον Maharashtra Sahitya Parishad, Pune (2018) |
| Προσωπική ζωή | |
| Ημερομηνια γεννησης | 30 Ιανουαρίου 1949 |
| Ηλικία (από το 2021) | 72 Χρόνια |
| Γενέτειρα | Δελχί, Ινδία |
| ζώδιο | Υδροχόος |
| Ιθαγένεια | Ινδός |
| Ιδιαίτερη πατρίδα | Pune, Μαχαράστρα, Ινδία |
| Σχολείο | The Deccan Education Society’s (DES) New English School, Ramanbaug, Pune |
| Κολλέγιο/Πανεπιστήμιο | • Fergusson College, Pune • Πανεπιστήμιο της Πούνε |
| Ακαδημαϊκά προσόντα) | • B.Sc. από το Fergusson College, Pune • Μεταπτυχιακό στη Βιοχημεία από το Πανεπιστήμιο του Pune [δύο] Βικιπαίδεια |
| Σχέσεις & Περισσότερα | |
| Οικογενειακή κατάσταση | Χήρος |
| Ημερομηνία Γάμου | 22 Φεβρουαρίου 1976 |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος/σύζυγος | Anita Alekar |
| Παιδιά | Είναι - Πολύ Κόρη - Κανένα |
| Αγαπημένα | |
| Ποτό | Τσάι |
| Θεατρικοί συγγραφείς | Vijay Tendulkar Girish Karnad , Mohan Rakesh, Badal Sircar |
| Ηθοποιός | Dilip Kumar |
Μερικά λιγότερο γνωστά στοιχεία για τον Satish Alekar
- Ο Satish Alekar είναι Ινδός θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης θεάτρου που εργάζεται ως επί το πλείστον στη βιομηχανία ταινιών και θεάτρου του Μαράθι.
- Λίγους μήνες μετά τη γέννησή του, η οικογένειά του μετακόμισε στο Pune, ένα κέντρο του πολιτισμού των Μαραθών στη Μαχαράστρα.
- Ενώ ήταν στο κολέγιο, ο Alekar εντάχθηκε σε μια θεατρική ομάδα και γνώρισε τη σκηνή για πρώτη φορά. Σύντομα, άρχισε να απολαμβάνει το θέατρο και συμμετείχε ενεργά σε παραστάσεις.
- Σε ένα από τα έργα του, ο σκηνοθέτης του θεάτρου Bhalba Kelkar τον εντόπισε. Ο Kelkar εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από την ερμηνεία του που πρόσφερε στον Alekar να ενταχθεί στο Progressive Dramatic Association του.
- Το 1972 άρχισε να εργάζεται στο B. J. Medical College, Pune, ως καθηγητής Βιοχημείας. Εργάστηκε εκεί μέχρι το 1996.
- Εν τω μεταξύ, έγραψε το έργο «Micki Aani Memsaheb» (1973).
- Το 1974, έγραψε και σκηνοθέτησε το «Mahanirvan — The Dread Departure», μια μαύρη κωμωδία που περιστρέφεται γύρω από την ιστορία ενός νεκρού και πώς η οικογένειά του αντιμετωπίζει μια τόσο τεράστια απώλεια. Το έργο έγινε εξαιρετικά δημοφιλές. Θεωρείται ένα από τα κλασικά της ινδικής σκηνής. Από το 2021, το έργο έχει παιχτεί περισσότερες από 400 φορές.
Το έργο του Satish Alekar Mahanirvan
sara ali khan αγόρι φίλος
- Στη συνέχεια, συνέχισε γράφοντας έργα όπως «Mahapoor» (1975), «Begum Barve» (1979), «Shanwar Raviwar» (1982), «Dusra Samana» (1987), «Atireki» (1990), «Ek Divas». Mathakade» (2012) και «Thakishi Sanvad» (2020).
- Έχει επίσης γράψει μερικά μονόπρακτα Μαράθι όπως «Memory» (1969), «Bhajan» (1969), «Ek Zulta Pool» (1971), «Dar Koni Ughadat Naahi» (1979) και «Bus Stop» (1980).
- Μερικά από τα διασκευασμένα μονόπρακτά του περιλαμβάνουν τα «Δικαστής» (1968), «Valan» (1980), «Alshi Uttarvalyachi Gosht» (1999), «Nashibvan Baiche Don» (1999), «Supari» (2002) και « Karmaachari' (2009).
- Ως καλλιτέχνης του θεάτρου, έχει παίξει στα Μαράθι «Ek Zulta Pool» (1971), «Mahanirvan» (1974), «Begum Barve» (1979), «Shanwar Raviwar» (1980) και «Boat Futli» ( 1982).
Χρώματα Begum
- Το 1977, έγραψε το σενάριο της ταινίας μεγάλου μήκους Μαράθι «Jait Re Jait». Ο Jabbar Patel σκηνοθέτησε την ταινία. Κέρδισε ένα Εθνικό Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Μαράθι. Αργότερα, ο Αλέκαρ έγραψε τους διαλόγους για την ταινία μεγάλου μήκους Μαράθι 'Katha Don Ganpatravanchi' (1996).
- Το 1981 έκανε το ντεμπούτο του στον Μαραθιάτικο κινηματογράφο με την ταινία 'Akriet'. Στη συνέχεια, εμφανίστηκε στις Μαράθι ταινίες 'Umbartha' (1982), 'Dr. Babasaheb Ambedkar (1991), 'Ek Hota Vidushak' (1992), 'Dhyas Parva' (2001), 'Kadachit' (2007), 'Chintoo' (2012), 'Aajachaa Diwas Maazaa' (2013) και 'Welcome Zindagi' (2015).
Chistoo (2012)
- Το 1984, έκανε το ντεμπούτο του στην ταινία Χίντι με την ταινία «Ye Kahani Nahi» ως δεύτερος ηθοποιός.
- Μερικές από τις ταινίες του στα Χίντι (ως ηθοποιός) περιλαμβάνουν Dumkata (2007), Aiyaa (2012), Dekh Tamasha Desk (2014) και Thackeray (2019).
Ο Satish Alekar στην Aiyaa
- Το 1985, ο Satish σκηνοθέτησε την τηλεοπτική σειρά Χίντι «Dekho Magar Pyar Se» για τον Doordarshan.
- Ο Alekar κυκλοφόρησε το βιβλίο «The Dread Departure» το 1989. Το βιβλίο είναι μια αγγλική μετάφραση του Μαράθι θεατρικού έργου του Alekar «Mahanirvan» και μεταφράστηκε από τον Gauri Deshpande. Αργότερα, κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Begum Barve» (2003) που ήταν μια αγγλική μετάφραση του Μαράθι θεατρικού του «Begum Barve». Το βιβλίο μεταφράστηκε από τη Shanta Gokhale.
Εξώφυλλο βιβλίου The Dread Departure
- Από το 1996 έως το 2009, ο Alekar εργάστηκε ως καθηγητής και Επικεφαλής Κέντρου Παραστατικών Τεχνών στο Lalit Kala Kendra, στο Πανεπιστήμιο της Pune.
- Το Tisch School of Arts του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης κάλεσε τον Satish το 2003 να διδάξει στους μαθητές του ένα μάθημα για το Ινδικό Θέατρο.
- Το 2005, προσκλήθηκε από το Τμήμα Σπουδών Θεάτρου και Κινηματογράφου, του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια, για να σκηνοθετήσει μια αγγλική παραγωγή του Μαράθι έργου του «Begum Barve».
- Το 2008, μια ταινία 90 λεπτών με τίτλο «Natakkar Satish Alekar (Συγγραφέας Satish Alekar)» γυρίστηκε για τη ζωή του Alekar από τον Atul Pethe.
- Το 2009, οι εκδόσεις Oxford University Press, Δελχί, συγκέντρωσαν τις αγγλικές μεταφράσεις των θεατρικών του έργων σε ένα βιβλίο με τίτλο «Συλλεκτικά έργα του Satish Alekar».
Συλλογή θεατρικών έργων του Satish Alekar
- Την ίδια χρονιά, μια αγγλική έκδοση του έργου του «Micky And Memsahib» παίχτηκε στο Edinburgh Fringe Festival στο Riddle’s Court The Holy Cow Performing Arts Group στο Εδιμβούργο της Σκωτίας.
- Από το 2009 έως το 2011, ο Alekar διορίστηκε ως Επίτιμος Διευθυντής στο Πανεπιστήμιο του Pune για ένα πρόγραμμα που υποστηρίζεται από τον Ratan Tata Trust. Τον Σεπτέμβριο του 2013, προτάθηκε ως «Διακεκριμένος Καθηγητής (Performing Arts) στην πανεπιστημιούπολη» από το Πανεπιστήμιο.
- Ο Alekar συνήθιζε να γράφει μια δεκαπενθήμερη στήλη με το όνομα «Gagnika» στο Μαράθι για την κυριακάτικη έκδοση του Loksatta το 2015. Στη στήλη περιέγραψε το ταξίδι του ως Καλλιτέχνης από το 1965.
- Αφού η στήλη έγινε δημοφιλής στο κοινό, ο Satish κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο «Gagnika».
- Από το 2021, πολλοί από τους μαθητές του εργάζονται στην ινδική κινηματογραφική και τηλεοπτική βιομηχανία.
- Ο Alekar έχει παρουσιαστεί σε πολλές σειρές Ιστού Μαράθι όπως το «Smile Please» (2019), το «Panchak» (2019) και το «Pet-Puran» (2021).
Ο Satish Alekar στο Smile Please
- Το 2021 έπαιξε το ρόλο του BR. Ο Sheshrao Wankhede στην αθλητική ταινία στα Χίντι '83'.
- Η Alekar έχει υποστηρίξει πολλές δημοφιλείς μάρκες όπως Tata Sky, Honda Amaze, New York Life Insurance, Red Label Tea, Snapdeal και Fiama Di Willis Body Wash.
- Στον ελεύθερο χρόνο του, στον Σάτις αρέσει να διαβάζει, να ταξιδεύει και να περνά χρόνο με την οικογένειά του.
- Τα θεατρικά του έργα έχουν μεταφραστεί σε πολλές ινδικές γλώσσες, όπως Χίντι, Μπενγκάλι, Ταμίλ, Ντόγκρι, Κανάντα, Γκουτζαράτι, Ρατζαστάνι, Παντζάμπι και Κονκάνι.
- Η Εθνική Δραματική Σχολή και η Σαχίτια Ακαδημία του Δελχί συμπεριέλαβε τα έργα του Αλέκαρ στις Εθνικές Ανθολογίες το 2001.
- Έχει συνεργαστεί με πολλά διεθνή ιδρύματα για έργα μετάφρασης θεατρικού παιχνιδιού.
- Ο Αλέκαρ γράφει κυρίως τα σενάρια του στη μητρική του γλώσσα Μαράθι.
- Σε συνέντευξή του, ο Alekar ρωτήθηκε για τον λόγο της απόρριψης της θέσης του διευθυντή στην Εθνική Σχολή Δράμας του Δελχί και αποδοχής της πρότασης να εργαστεί στο Lalit Kala Kendra στην Pune. Ο Αλέκαρ απάντησε,
Λοιπόν, η δουλειά στο Lalit Kala Kendra ήταν πιο απαιτητική, κυρίως επειδή εκείνη την εποχή η σχολή τεχνών δεν ήταν διαθέσιμη στη Μαχαράστρα. Εκ των υστέρων, πιστεύω ότι η δουλειά μου στο ίδρυμα της Πούνε μου επέτρεψε να επιστρέψω κάτι πίσω στην Πολιτεία, που μου έδωσε τόσα πολλά. Τώρα που αποσύρθηκα από το ίδρυμα, έχω περισσότερο χρόνο στο χέρι. Στην πραγματικότητα, γράφω ένα νέο έργο με τίτλο Μονόλογοι, αλλά δεν είμαι σίγουρος πότε θα ολοκληρωθεί».
- Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης, όταν ο Alekar ρωτήθηκε για την ιδέα πίσω από το έργο του Mahanirvan, ο Satish είπε:
Σήμερα, η έννοια του θανάτου είναι διαφορετική γιατί έχει έρθει κοντά μας. Το παρακολουθούμε καθημερινά, χωρίς αποτυχία, σε κάθε κανάλι και στα κινητά τηλέφωνα, είτε από κοινωνική βία, είτε από τρομοκρατία είτε από ασθένειες. Οι ταινίες έχουν γίνει πιο βίαιες. Όταν ήμουν νεότερος, η εμπειρία του θανάτου ήταν λιγότερο συχνή και ιερή. Αν υπήρχε θάνατος, η όλη ατμόσφαιρα θα άλλαζε εντελώς στο γραφείο και στο σπίτι. Τώρα, οι άνθρωποι βιάζονται να ξαναρχίσουν μια κανονική ζωή. Ακόμα κι αν οι πενθούντες νιώθουν μια αίσθηση απώλειας, συνεχίζουν με τις οικογενειακές υποθέσεις, το γραφείο και την καθημερινή ζωή».
